Marius Eldarmoon

Zagadkowy przybysz z innego miejsca. Pierwotny wilkołak, zrodzony z wilczej matki, przez lata biegający na czterech łapach. Swoją druga naturę odkrył przypadkiem podczas jednej z pełni księżyca – wtedy przebudziła się jego duchowa esencja i po raz pierwszy stanął na dwóch nogach, przybierając ludzkie przebranie. Odnaleziony przez sobie podobnych, przez lata był szkolony w szamańskich sztukach.

Jego historia urywa się tajemniczo i zaczyna na nowo już po przybyciu do krainy Amorionu. Przez długie lata tułaczki uciekał przed przeszłością i błędami, które popełnił, zatracając się w wilczym życiu zgodnie z natura. Znalazł jednak ukojenie i odrobinę wytchnienia w miejscu i wśród osób, których zupełnie się nie spodziewał ponownie przybierał ludzką forme.

Obecnie jest przywódcą klanu i zagadkowym wilkiem - magiem, który – zgodnie ze swym postrzeganiem – stoi na straży równowagi w krainie, tak mu się przynajmniej wydaje. Strzeże tajemniczej Umbry, pilnując, by życie i śmierć niezliczonych istot nie naruszały jej spójności, jakkolwiek można by było ja określić.

Jako duchowy byt według standardów wtajemniczonych magów jest klasyfikowany jako “planarny”. Jego związek z Planem Eterycznym jest niepodważalny i częściowo go determinuje. Jego egzystencja jest zakotwiczona właśnie tam, co niesie ze sobą niuanse znane wtajemniczonym magom. Sam nazywa ten plan Umbrą – według terminologii Garo, wilkołaków ze świata, z którego pochodzi.

Marius posiada zdolności typowe dla swojego ludu oraz część unikalnych właściwych wyłącznie sobie. Potrafi przybrać pięć fizycznych form swojego ciała, z których każda ma odrębny wygląd i cechy:

Lupus – wilk nieco większy niż przeciętny, ale mieszczący się w normach wilczego standardu.

Hipso – manifestacja pierwotnego wilczego ducha, niczym prehistoryczny wilk o rozmiarach konia.

Homid – postać barczystego olbrzyma, o wzroście 230 cm i wadze ponad 200 kg - człowiek

Glabro – hybryda wilka i człowieka, z przewagą ludzkich cech.

Crinos – potężna, przerażająca forma – bestia łącząca cechy wilka i człowieka, masywna i niezwykle niebezpieczna.


Poza zdolnościami wynikającymi z tych form, Marius – jako wilkołak urodzony podczas sierpu księżyca ma swoja unikatowa ścieżkę według wierzeń jego ludu determinującą jego dalszy los. Jest szamanem, wilczym magiem który powinien przewodzi w duchowej ścieżce swego ludu, aczkolwiek tego nie robi. Symbolicznie oznacza to istotę zrodzoną w cieniu i świetle jednocześnie, zawieszoną między światami. Jego duchowa siła, zwana Gnozą, pochodzi z fizycznego kontaktu z Umbrą. Potrafi czarować, choć nie jest typowym magiem. Posiada ogromną wiedzę ezoteryczną, okultystyczną, duchową i magiczną – również z zakresu nekromancji, którą wykorzystuje do swoich prywatnych celów.

Dzięki długiemu życiu, które świadomie przedłużył, stał się ekspertem w wielu dziedzinach: alchemii, sztuce wojennej, walce wręcz i posługiwaniu się różnorodną bronią. Ma rozległą wiedzę historyczną o krainie, zna wiele języków – zarówno w piśmie, jak i w mowie. Długie życie odciska też na nim swoje piętno powodując że nie zawsze bywa stabilny emocjonalnie i mentalnie. Jego obraz świata w który wierzy nie zawsze pokrywa się z ogólnie pojętymi normami aczkolwiek cały czas czuje się bardziej wilkiem niż człowiekiem, potrafi to jednak skutecznie ukrywać.

Marius jako osoba
Nie jest ani niezrównanym wojownikiem, ani najbieglejszym z magów. Jego siła tkwi w uniwersalności, głębokim rozwoju wewnętrznym i wysokiej świadomości. To niezłomna wola oraz siła przetrwania stanowią jego prawdziwy fundament. Nie tyle brutalna moc, co wiedza, elastyczność i zdolność adaptacji czynią go istotą groźną i trudną do zdefiniowania.

Marius potrafi odnaleźć się w wielu sytuacjach, w czym pomaga mu rozległa wiedza. Ale nie zawsze jego obycie, czy manieryzm są odpowiednie. Ma w sobie pewną doze artystycznej natury, która wynika z jego ciekawości acz jego pierwotne instynkty skłaniają go do docenienia bardziej piękna w naturalnych formach i prostych przyjemnościach: piwo, śmiech, dobre towarzystwo, kobiety, sex i polowanie to coś co sprawia mu przejemność.

Jest zaznajomiony z niuansami politycznymi oraz międzyrodowymi napięciami w krainie. Nie jest mu to obce ale traktuje to jako grę i jako skuteczne narzędzie wywierania wpływu. Pragmatyczna natura mu w tym pomaga.

Za jeden z filarów obecnej egzystencji uznaje głęboko zakorzenione poczucie powinności wobec “Równowagi” która dała mu spokój i pozwoliła na czerpanie sił do istnienia. Siły te, którym hołduje Marius potrafią być czasem brutalne i żądać ofiar ale wilk jest w stanie je zaakceptować jako naturalny porządek rzeczy. Wierzy, że jego życie ma wtedy sens bo rzeczywistość - Umbra go potrzebuje i odwdzięcza się dając mu przyjemności i sens.

Marius posiada własną, nie zawsze jasno określoną koncepcję prawdy i wartości. Wszystko potrafi się zmieniać bo natura też się zmienia i nie jest trwała. Nie mówi wszystkiego, co myśli – potrafi milczeć wymownie pozwalając by to nabrało głębi. Jego enigmatyczne spojrzenie potrafi sparaliżować, a słabsze umysły otworzyć przed nim bez słowa.


Natura Mariusa
Jego natura jest jednocześnie zmienna i stabilna – niczym woda. Potrafi dostosować się do kształtu naczynia, nie tracąc przy tym własnych właściwości. Wpływa na otoczenie subtelnie, lecz stanowczo – jak nurt drążący skały. Czasem kieruje się przyjemnością czasem powinnością ale zawsze niezmiennie do przodu póki Umbra go wzywa.


Wygląd Mariusa
Wysoki, barczysty i atletycznie zbudowany, a przy tym zaskakująco zwinny i wytrzymały. Jego ciało zdradza lata praktyki – zarówno w sztuce walki, jak i w precyzyjnej pracy rąk. Dysponuje doskonałą sprawnością manualną, mentalną i wyczuloną percepcją – czasem bywa ona dla niego darem, innym razem ciężarem.

Jego wygląd potrafi onieśmielać. W specyficzny sposób przystojny – z szarymi jak popiół włosami opadającymi do ramion i przenikliwymi, szmaragdowymi oczami, które przyciągają spojrzenia i budzą niepokój, to ten jego zwierzęcy magnetyzm sprawia że kobiety czasem same rozkładają nogi a mężczyźni szczają pod siebie. Szczękę często pokrywa parodniowy zarost, na ciele ma parę blizna aczkolwiek ciężko o nie u istoty zmiennokształtnej potrafiącej regenerować swoje rany w zawrotnym tempie.

Marius wśród innych
W zależności od potrzeby potrafi – i lubi – wpasowywać się w towarzystwo, nadal ciekawski. Operuje rubasznym żartem, lekkim sarkazmem czy cynizmem z wyczuciem chwili i miejsca.

Często dodaje do tego szczyptę strategicznie dobranej prawdy oraz krasomówcze oratorstwo, które z jednej strony potrafi zjednać mu ludzi, z drugiej – równie łatwo przysparza mu wrogów.
Marius często przybiera rolę poczciwca, osoby, której można zaufać i się zwierzyć – zwłaszcza wśród bliskich.
Jednak za tą fasadą kryje się coś znacznie głębszego. Jeśli zajdzie taka potrzeba, Marius bez wahania wykorzysta relacje i zaufanie innych, by zrealizować założenia i sprostać wartościom które ceni, czasem śmierć bywa nieunikniona, zwłaszcza cudza.
Otwartość Mariusa – zaskakująca – potrafi uśpić czujność. Mimo wyraźnych sygnałów, wielu go nie docenia. Zbyt łatwo ignorują drobne wydarzenia i zachowania, które – w innym świetle – mogłyby powiedzieć o nim znacznie więcej.

Pomimo głębokich pokładów mentalnej i psychicznej siły oraz stabilności, Marius pozostaje śmiertelny — długie życie i jego nieuchronna natura zostawiają na nim swoje piętno. Cały czas czuje się wilkiem. Po długich okresach marazmu i bezczynności zamyka się w sobie, wycofuje z kontaktu ze światem zewnętrznym i zamyka w swoich pracowniach, pogłębiając wiedzę i poszerzając granice świadomości. Czasem gubi się na wiele tygodni, nie zdając sobie sprawy ze zmian zachodzących wokół niego.

Powrót do rzeczywistości po takich okresach bywa trudny. Dlatego Marius nie stroni od alkoholu, używek i przypadkowego seksu. Podczas tych chwil dochodzenia do siebie pozwalają mu one na zresetowanie myśli i odzyskaj równowagę, jest wtedy bardziej podatny na manipulacje oraz przypadkowe przemiany, szuka i węszy czegoś w powietrzu, czegoś co może zgubił.
Obecność kobiet w jego życiu jest dość oczywistym elementem relacji i rozrywki. Czasem bywa to zwykła gra, a czasem słabość — potrafi dać się manipulować, ale i sam manipuluje. W momentach słabości bywa miłośnikiem burdeli, gdzie w relacjach pojawia się lekki masochizm, z kolei gdy szuka bliskosci z natura i swoim prawidzywm Ja gania na za wilczymi sukami po pobliskich lasach i płodzi małe szczeniaczki.

Zapraszam do sesji - moge biegac na 4 lapach lub chodzic na dwoch w zależnosci od potrzeb XD