Darling, I'm not here to dillydally!

Euphorbia nigdy nie wchodzi w tłum – ona go otacza ciszą, patrząc z góry tak, jakby obserwowała taniec owadów w szklanym słoju. W jej oczach każdy gest, każde słowo innych jest tylko powtarzalnym ruchem mechanizmu, który z pozoru wydaje się skomplikowany, a w istocie jest trywialny. Najbardziej bawią ją ci, którzy pielęgnują własne wady jak egzotyczne rośliny – podlewają je wmawianymi samym sobie usprawiedliwieniami, oświetlają uwagą, a potem z dumą prezentują jako swoje „niepowtarzalne” cechy, które rzekomo mają plasować ich powyżej rynsztoka.
Nie odczuwa potrzeby, by udowadniać swoją wyższość – wystarczy jej świadomość, że posiada dystans, którego inni nigdy nie zrozumieją. W świecie, gdzie większość istot zakłada wnyki na samych siebie i potem tańczy w nich, jakby to była wolność, ona pozostaje obserwatorką – bezpieczną, rozbawioną i absolutnie nieuchwytną.